Η συνήθεια να πίνεις ένα φλιτζάνι τσάι όλη τη μέρα, οποιαδήποτε ώρα δεν είναι ελληνική. Δεν ξέρω για αλλού όμως στην Αγγλία ακόμη και να μην έχεις πάει καθόλου, αρκεί να παρακολουθήσεις μια ταινία στο σινεμά ή στην τηλεόραση και νιώθεις πως όπως θα πίναμε ένα ποτήρι νερό, οι Άγγλοι μάλλον έτσι sip all time every time το τσάι τους. Που έχει τόσες γεύσεις και προελεύσεις ώστε σίγουρα βρίσκεις κάποιο που σου ταιριάζει στη γεύση ή στην ώρα που το πίνεις. Και βέβαια το τσάι πάντα σερβίρεται από την τσαγιέρα του, ποτέ κατευθείαν από τον βραστήρα στο φλιτζάνι. Όπως επίσης για να διατηρηθεί ζεστό υπάρχουν πολλών ειδών διακοσμητικές και πολύ πρωτότυπες τσαγεροθήκες που μπαίνουν σαν κουκούλες πάνω στην τσαγιέρα. Η τελετουργία βέβαια δε σταματάει εδώ. Γιατί απαραίτητα συνοδεύεις το τσάι σου με ένα γλυκό. Όχι παστούλα ή σιροπιαστό βέβαια. Κάτι πιο «ψωμένιο».

Κάπως έτσι ανακάλυψα το γλυκό ψωμί αλειμμένο με βούτυρο. Στην Αγγλία βέβαια το κλίμα σηκώνει ακόμη και το καλοκαίρι αυτού του είδους τις γλυκές απολαύσεις γιατί ένα φλυτζάνι τσάι μαζί με μια πουτίγκα με σταφίδες, ένα scone με Devon’s cream και μαρμελάδα, ένα Danish pastry ή αυτό το ψωμί με σταφίδες πραγματικά είναι η απόλυτη ταιριαστή απόλαυση στην κρύα ή απλά κατά εποχές δροσερή ατμόσφαιρα του νησιού.

Και βέβαια όταν πρωτοπήγα στην Αγγλία καλύτερα να μη μου λέγατε για κάτι τέτοια γλυκά ή οτιδήποτε είχε να κάνει με σταφίδες. Τα θεωρούσα αυστηρά και μόνον για νηστεία στη δική μου λίστα γλυκών. Σίγουρα γιατί η μαμά μου τα έφτιαχνε με μανία στις νηστείες. Έτσι τα είχα συνδυάσει με μια αυστηρότητα που όταν είσαι πιο μικρός…ζορίζει, αλλά και με λιτή διατροφή που επίσης όταν είσαι πιο μικρός, νομίζεις ότι είναι γεύσεις για κατοίκους από άλλον πλανήτη.  Ακόμη και το σταφιδόψωμο που υπήρχε παλιά σε όλες τις εποχές στον φούρνο αντί για το κουλούρι Θεσσαλονίκης, ήταν μια απαγορευμένη τροφή για μένα, από καθαρά προσωπική επιλογή. Ε, μόνον στη νηστεία του Πάσχα ανάγκαζα τον εαυτό μου να το …καταπίνει.

Όλα βέβαια είναι μια μεγάλη συνήθεια. Τόσες φορές που βρέθηκα σε καφέ ή με φίλους στο αγαπημένο Λονδίνο, έμαθα να μου αρέσουν αυτά τα γλυκά. Εδώ στην αρχή τα έφτιαχνα από νοσταλγία, η οποία όμως έδωσε τη θέση της στην αγάπη για τέτοιου είδους γλυκίσματα που τώρα αν δεν τα φτιάξω αρκετές φορές τον μήνα, μου λείπουν πολύ!

Δεν θα έλεγα πως αυτή η συνταγή σήμερα είναι μια παραλλαγή κέικ γιατί περισσότερο μοιάζει στη γεύση με γλυκό ψωμί, που αλειμμένο με φρέσκο βουτυράκι και τίποτε άλλο, γίνεται ένας σκέτος πειρασμός! Είναι η ίδια συνταγή περίπου με αυτό που ονομάζεται Boston Brown Bread, το οποίο γίνεται με μελάσα αντί για χαρουπόμελο και πραγματικά και αυτό είναι υπέροχο. Το γλυκό ψωμί ένα τέλειο σνακ, ένας αρμονικός συνδυασμός για ένα φλυτζάνι τσάι ή και καφέ οποιαδήποτε ώρα την ημέρα.