Τώρα αν σας πω, πως τελείως τυχαία έφτιαξα αυτό το γλυκό, δε θα με πιστέψετε. Κι όμως φέτος για τις γιορτές ήθελα τα γλυκά μου να έχουν: κρέμες, μαρέγκες, φρούτα και ξηρούς καρπούς. Έτσι διάλεξα και το μπάρφι.

Η συνταγή ήταν διπλωμένη σε ένα από τα βιβλία μου και η παρουσίαση, από κάποιον ζαχαροπλάστη, τελείως διαφορετική. Αλλά ήταν σε μια συλλογή από χριστουγεννιάτικα γλυκά, ατομικά, που με εντυπωσίασαν και την έκοψα αμέσως στο περιοδικό που τη βρήκα. Έμενε ξεχασμένη όμως. Αν και είχε όλα αυτά τα υλικά που ξεχείλιζαν ήδη στην κουζίνα μου, ήταν πανεύκολη και όταν τη βρήκα ξανά, σκέφτηκα, γιατί, όχι;

Μας θύμισε πάλι περασμένες στιγμές, από κάποιες βόλτες στο Southall, όπου το χρώμα και η φαντασία είναι απίστευτα. Στα ζαχαροπλαστεία της συνοικίας των Ινδών στο Λονδίνο, τα γλυκά πουλιούνται σε μικρά μακρόστενα χαρτονένια κουτάκια και διαλέγεις τα σχέδια και τις γεύσεις που θέλεις. Εγώ που δεν ήξερα καμιά γεύση, στην αρχή ξετρελάθηκα με τα χρώματα. Μετά δεν ήξερα τι να διαλέξω και κοίταγα ποια γλυκά είναι πιο δημοφιλή. Όταν ήρθε η σειρά μου, έκανα την άνετη! Έδειχνα με εμπιστοσύνη στη βιτρίνα και ο υπάλληλος μου έφτιαξε στη στιγμή έναν πίνακα ζωγραφικής που σε λίγο ήταν στα χέρια μου και τον κοιτούσα.

Αυτή είναι και η τελευταία μου μανία θα έλεγα….Μου αρέσει να πηγαίνω στο ζαχαροπλαστείο και κάποιος με τρομερή ευγένεια και καθόλου προσποιητή ηρεμία να βάζει σε περιποιημένα μικρά κουτιά, ό,τι διαλέγεις από μικρά χρωματιστά γλυκά.

Αυτήν τη μικρή ιεροτελεστία της προσφοράς και της επιλογής χωρίς χρονικά καθορισμένο πλαίσιο την είδα σε πολλά μέρη και δεν ξέρω γιατί, με κυρίευσε τελείως. Υπάρχει κάτι το μαγικό πολλές φορές, κάτι απίθανα χαλαρωτικό, στον τρόπο που σερβίρονται αυτά τα γλυκά. Περιμένεις με υπομονή τη σειρά σου σε έναν παραμυθένιο, ευωδιαστό χώρο, αποφασίζεις την τελευταία στιγμή και ο υπεύθυνος επιλέγει με τη λαβίδα αυτό που θα του δείξεις. Και αυτή η μικρή διαδικασία επαναλαμβάνεται στον ίδιο ρυθμό για το επόμενο. Τα τοποθετεί με αφοσίωση ένα ένα στο κουτί τους και ποτέ βιαστικά και όλα μαζί και όπου βρεθεί το καθένα, επειδή θα εγκαταλείψουν την πατρική τους εστία και από δω και πέρα δεν ενδιαφέρει η τύχη τους! Αυτό είναι για μένα το απόλυτο γλυκό και η απόλυτη προσφορά. Και μόνον τότε αγοράζω κάποιο γλυκό. Αλλιώς, τα φτιάχνω μόνη μου!

Μπάρφι, λοιπόν. Όχι όλες τις ποικιλίες γιατί, μη γελιόμαστε, κάποια υλικά δεν είναι συνηθισμένα στον ελληνικό ουρανίσκο και φυσικά όποιος ασχολείται με τη ζαχαροπλαστική θέλει να προσφέρει αυτά που φτιάχνει και να αρέσουν, επίσης!

Αυτό το μπάρφι είναι απλό και πεντανόστιμο. Μοιάζει λίγο στην όψη του και στον τρόπο παρασκευής του με ελληνικό χαλβά ή και με νησιώτικο αμυγδαλωτό, είναι ένα ατομικό γλυκάκι, πολύ τρελιάρικο!