Μια από τις πολλές αγαπημένες σούπες του μπαμπά είναι: η Σούπα Μανέστρα.

Ελαφριά ντοματόσουπα με κριθαράκι που την απολαμβάνεις καυτή με μπόλικο πιπέρι ακόμη και αργά το βράδυ.

Για κάποιο λόγο κάθε φορά που είχαμε στο σπίτι κοτόπουλο, το βράδυ παρουσιαζόταν στο τραπέζι μας η περίφημη σούπα. Εγώ έβλεπα το μπαμπά μου να τη ρουφάει με τέτοια ευχαρίστηση και να ζητάει απαραιτήτως δεύτερη μερίδα και τρελαινόμουν! Τι είχε αυτό το κόκκινο ζουμί και το λάτρευε ο άνθρωπος! Πού και πού μόνον λίγο κριθαράκι, τη μανέστρα,  και κατά τα άλλα σαν να τρως ντομάτες σε σούπα. Και γιατί έπρεπε να ήταν η συνέχεια της ημέρας, όταν μόλις το μεσημέρι είχαμε απολαύσει ροδοψημένες κοτολέτες  με τηγανητές πατατούλες; Με τίποτα δε με έπειθες να δοκιμάσω.

Αργότερα έμαθα ότι η νοστιμιά της βρίσκεται στο ζωμό κότας που περιέχει και κρατιόταν επίτηδες από τη μαμά για να χρησιμοποιηθεί σ’ αυτήν την ωραία σούπα που είναι πολύ νόστιμη και κυρίως σε αποζημιώνει απόλυτα μετά από μια δύσκολη ημέρα στη δουλειά.

Εδώ τη μαγειρεύουμε με ένα μικρό twist: μια κουταλιά ιταλικά μπαχαρικά με βάση το τσίλι και ξηρό ανθότυρο Κρήτης τριμμένο μέσα στη σούπα. Απαραίτητα μικρές ελίτσες Κρήτης, άγριες αγκιναρίτσες σε λάδι και ψημένες πίτες με λαδορίγανη.Yummy!!!