Πριν από έναν χρόνο περίπου καθώς κοιτούσα τα ράφια ενός βιβλιοπωλείου έπεσα εντελώς τυχαία σε ένα βιβλίο με εναλλακτικούς τρόπους διατροφής που ήδη ήξερα αλλά δεν είχα βρει τον χρόνο να ψάξω καλύτερα. Το αγόρασα αμέσως. Το διάβασα, έκανα μια δική μου έρευνα, δοκίμασα συνταγές και κατέληξα σε μερικές σκέψεις και αρκετές μαγειρικές ιδέες, πρωτότυπες και μάλλον πρωτόγονες θα έλεγα.

Ας ξεκινήσουμε διαφορετικά. Τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκε μια κίνηση με αρκετούς οπαδούς που αφορά τον τρόπο διατροφής μας και λέγεται Πάλεο ή Δίαιτα Παλαιολιθικής εποχής. Υποστηρίζει την επιστροφή του ανθρώπου στις διατροφικές συνήθειες του παλαιολιθικού προγόνου μας με την πεποίθηση πως αυτή είναι η λύση για να εναρμονίσουμε το σώμα μας με τον τρόπο που ήταν εξαρχής πλασμένο για να επιζήσει στη γη.

Πολύ πριν την αγροτική και μετέπειτα τη βιομηχανική επανάσταση, ο άνθρωπος για εκατομμύρια χρόνια τρεφόταν απλά: κρέας, ψάρι, ωμά λαχανικά, καρπούς και ρίζες της γης. Αργότερα περίπου το 10.000π.Χ. προστέθηκαν τα καλλιεργημένα προϊόντα της γης όπως το σιτάρι, το κριθάρι και σιγά σιγά φτάσαμε εξελεκτικά στην επεξεργασία των τροφών, την κονσερβοποίηση, την επιτυχή πρόσμιξη χημικών ουσιών για τη συντήρηση αλλά και τη διατήρηση της φρεσκάδας πολλών αγαθών και φευ! τα χιλιάδες γλυκά και καραμελάκια που δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο.

Πόσο σκεφτήκαμε όμως αν όλα αυτά τα αγαθά που βρίσκονται πια τόσο κοντά μας, σε τρελή ποικιλία και άπειρες επιλογές, μπορεί να αποτελούν μια βίαιη εισαγωγή στο ανθρώπινο σύστημα χωρίς αυτό στο κάτω κάτω να είναι προγραμματισμένο να τα δεχθεί. Πολλές φορές τα αντιλαμβάνεται ο οργανισμός μας σαν την απόλυτη απειλή και στέκεται ετοιμοπόλεμος για να αμυνθεί με φουσκώματα, στομαχικούς πόνους και κράμπες, χάσιμο της ενέργειάς μας και γενικά αδιαθεσία και μείωση της καλής μας φυσικής κατάστασης.

Εδώ ακριβώς στηρίζεται η Πάλεο Δίαιτα. Η επιστροφή βέβαια στις διατροφικές συνήθειες της παλαιολιθικής εποχής σήμερα δε σημαίνει να αρχίσουμε να τρώμε τα πάντα σε πρωτόγονη μορφή. Αλλά να προβληματιστούμε αρχικά και στη συνέχεια αφού πάντα ρωτήσουμε τον γιατρό μας να εισάγουμε έναν νέο τρόπο φυσικής διατροφής  ή να επιτρέψουμε τουλάχιστον το σώμα μας να ξεκουραστεί για λίγο από όλα τα επεξεργασμένα και συσκευασμένα αγαθά που τρώμε σήμερα σ’ αυτήν τη μορφή, κυρίως γιατί θέλουμε  να έχουν περισσότερη αντοχή και παρατεταμένη φρεσκάδα.

Για παράδειγμα, ο παλαιολιθικός άνθρωπος έπαιρνε τα γλυκά shots του μόνον από το μέλι, μοναδικός φυσικός γλυκαντικός τρόπος αλλά και από τους καρπούς, όπως τα μήλα. Που σίγουρα δεν ήταν και τόσο γλυκά όσο σήμερα, που ο άνθρωπος έχει «διορθώσει» τη φύση ή εξαιτίας της επιρροής  που έχουν υποστεί από τις πολλές περιβαλλοντικές αλλαγές. Έτρωγε τους καρπούς με φειδώ και φυσικά δεν υπήρχε το ψωμάκι να συνοδεύσει το φαγητό του αφού δεν είχε ιδέα ακόμη πώς να καλλιεργήσει τα δημητριακά του.

Το να υιοθετήσουμε διατροφικές συνήθειες αυτού του τόσο απόμακρου παρελθόντος είναι απλό.  Με επιλογή φρέσκων λαχανικών, με ψητά ή αχνιστά κρέατα και πουλερικά, με αυγά, με χυμούς και ορισμένα μόνον έλαια όπως το ελαιόλαδο ή το λάδι καρύδας και ποτά που προέρχονται όσο το δυνατόν από τη φύση, που θεωρητικά, γνωρίζουμε  πως υπήρχε τόσα χρόνια πριν. Όχι δημητριακά, όχι γαλακτοκομικά προϊόντα, παστεριωμένα και επεξεργασμένα με όποιον τρόπο υπάρχει. Στον μερικό αποκλεισμό βρίσκονται και τα φασόλια και κάθε είδους όσπρια. Δεν θα τα παραλείψουμε τελείως, αν προσέξουμε τον τρόπο προετοιμασίας και παρασκευής τους, όπως για παράδειγμα συνιστάται ο Ασιατικός τρόπος μαγειρικής αλλά και η κατανάλωση σε μικρές ποσότητες.

Ίσως και να εντυπωσιαστείτε με την  Πάλεο διατροφή όταν μάθετε πως έχει και γλυκά, ή βούτυρο φτιαγμένο από ξηρούς καρπούς, κυρίως από αμύγδαλα και κάσιους, ακόμη και ζεστά ροφήματα όπως ένα φλιτζάνι βραστό νερό με ένα κομμάτι φρέσκο τζίντζερ, λίγο μέλι και σταγόνες από χυμό λεμόνι μέσα, παγωτά, μαγιονέζα και ζουμερά μπιφτεκάκια στη σχάρα.

Στον κόσμο της show business η Πάλεο διατροφή έχει θερμούς οπαδούς όπως τη Milley Cyrus και τον Mathew Mc Conaughey. Η Elizabeth Marsh, Νεοζηλανδή επιστήμονας, οπαδός της Πάλεο και του ολιστικού τρόπου ζωής συνιστά και καθημερινές χαλαρωτικές δραστηριότητες και καλές πρακτικές στη ζωή μας συγχρόνως με την αλλαγή στη διατροφή, όπως: καλή ενυδάτωση του οργανισμού με καθαρό νερό, ηρεμιστικούς περιπάτους στη φύση, απασχόληση με την προετοιμασία ενός ωραίου φαγητού στο σπίτι μας, το διάβασμα ενός βιβλίου ή το άκουσμα μουσικής, να περάσουμε μια μέρα χωρίς κομπιούτερ και κινητό, να ασχοληθούμε με την κηπουρική ή με χαλαρωτικές ασκήσεις για το  σώμα και το πνεύμα μας.

Είναι όλα τόσο αληθινά όμως; Αν διαβάσουμε την έκθεση του 2015, του βρετανικού οργανισμού BDA,  για τις χειρότερες δίαιτες των celebrities, η Πάλεο βρίσκεται στον αριθμό 2. Και το ισχυρότερο επιχείρημα είναι πως, εκτός αν πρόκειται για ιατρικούς λόγους, δεν επιτρέπεται να βγάζουμε μια ολόκληρη ομάδα τροφών από τη διατροφή μας, όπως για παράδειγμα τα γαλακτοκομικά προϊόντα που γνωρίζουμε πως παρέχουν ασβέστιο σε μεγαλύτερη ποσότητα από τ’ αμύγδαλα ή το μπρόκολο.  Ή επίσης πως η ενσυνείδητη αποχή από κάποιες τροφές, μπορεί να οδηγήσει σε  κάποια άλλη έλλειψη με ολέθρια αποτελέσματα στον οργανισμό μας.

Εδώ ακριβώς  θα πρέπει να θυμηθούμε και τους αρχαίους πρόγονούς μας που επέμεναν στο τόσο διαχρονικά σοφό «Παν μέτρον άριστον».

Προσωπικά δεν είμαι σίγουρη πως θα άντεχα αυτήν την τόση αγνότητα στη διατροφή μου που υποστηρίζει η Πάλεο. Και σίγουρα πιστεύω πως αν υπάρχει κάποιο ιατρικό πρόβλημα, τον πρώτο λόγο τον έχει η επιστήμη γιατί μπορεί να χειροτερέψουμε κάτι, ακολουθώντας μια τόσο φανερά εξεζητημένη αλλαγή.

Κάποιοι άλλοι επίσης θα αντιπαραθέσουν πως ο άνθρωπος έχει προσαρμοστεί στις αλλαγές και δεν χρειάζεται μια τόσο δραστική επιστροφή στο παρελθόν. Μπορεί και να είναι αλήθεια. Και μιλάμε πάντα για όσους έχουν ακόμα τη δυνατότητα να επιλέγουν τι θα βάλουν στο τραπέζι τους κάθε μέρα. Αλλά και αν πραγματικά υπάρχει εδώ μια φωτεινή ελπίδα να ανακτήσουμε τη ζωντάνια μας, να απαλλαγούμε από σωματικές διαταραχές, να αισθανθούμε ήρεμοι και σε πλήρη εναρμόνιση με τη φύση, έστω αυτήν που εξελίσσεται τώρα γύρω μας  και είναι εν μέρει τσιμεντένια, θορυβώδικη και ποτισμένη με χημικά αρώματα… τότε τι θα έλεγε κανείς αν έκανε μια…. κάποια…. Πάλεο επιλογή, στον τρόπο μαγειρικής ας πούμε ή στην προέλευση των υλικών ή στη μερική ενσωμάτωση της φιλοσοφίας τους.

Αυτές είναι οι σκέψεις μου. Από την Πάλεο Διατροφή, έφτιαξα για σήμερα σουβλάκια με φέτες μελιτζάνας και κεφτέδες ψημένους στη σχάρα που θα τους σερβίρουμε με κουνουπίδι σπυρωτό και αφράτο. Ένα εύκολο φαγητό χωρίς πολλές θερμίδες, χωρίς δημητριακά και ρύζι.