Σε ένα συγκεκριμένο μέρος που πάμε διακοπές κάθε καλοκαίρι και πάντα για συγκεκριμένες μέρες, δεν ξέρω πώς αλλά έχουμε αποκτήσει και συγκεκριμένες συνήθειες που δεν εφαρμόζονται πουθενά αλλού παρά μόνον εκεί! Ποιες είναι αυτές, τώρα αν με ρωτάτε, είναι το ότι καταναλώνουμε κάθε είδους μπισκότα, αλλά με ιδιαίτερη προτίμηση στα κουλουράκια. Όλα είναι ευπρόσδεκτα αλλά εκείνα τα τυλιχτά πλεξουδάκια που βρίσκεις σε διάφορες μάρκες και μεγέθη αποτελούν το φετίχ του σπιτιού. Το πρώτο κουτί, γεμάτο κάθε λογής κουλουράκια, συνήθως το φέρνει ο μεγαλύτερος της παρέας και το τοποθετεί, αμέσως μετά το ξεκλείδωμα της εξώπορτας και την είσοδο στο σπίτι, στην...

Να λοιπόν και το καινούριο μας στυλ στο μπλογκ! Σας ευχαριστούμε που μας διαβάζατε μέχρι τώρα και φυσικά ελπίζουμε να αρέσει και να διευκολύνει περισσότερο η νέα μας εμφάνιση για να βρίσκετε πιο εύκολα και διασκεδαστικά τις συνταγές που θέλετε! Και φυσικά γι’ αυτό χάθηκα τελευταίως… …όχι πως ιστορίες δεν στριφογυρίζουν στο μυαλό μου ασταμάτητα αλλά εεεπ! τις συγκρατώ τόσο καιρό, πάω να τις πω, όοοχι τις καταπίνω γιατί έχω τώρα άλλες δουλειές… κόβω, ράβω τις προηγούμενες ιστορίες να τις ταιριάσω στο νέο μπλογκ, κυρίως να περάσω τις εξετάσεις από την κόρη μου, τι κάνεις, μαμά, πώς είπαμε θα ποστάρεις...

Βλέπετε τα μικρά λουλουδάκια μου που χαίρονται λίγες στιγμές ξενοιασιάς σε μπαλκόνι εξοχής; Έχουν μόλις ετοιμαστεί για το γαμήλιο πάρτυ του Γιάννη, του φίλου μου και περιμένουν με τα καλά τους τη μεταφορά στο σπίτι του! Είναι το τελευταίο μου πρότζεκτ αυτό, η παρασκευή πανακότας, αυτής της ντελικάτης κρέμας, με καταγωγή το Πιεμόντε της Βόρειας Ιταλίας και θαυμαστές παντού σε όλο τον κόσμο! Υπάρχουν άπειρες παραλλαγές και γεύσεις. Όταν ξεκίνησα να ψάχνω για τις καλύτερες κρέμες και να συγκρίνω δοσολογίες και υλικά, αλήθεια δεν μπορούσα να φανταστώ πόσες ιδέες υπάρχουν γι’ αυτήν την λιτή όπως φαίνεται κρέμα…. Και πόσες διαφορετικές...

Μια ηλιόλουστη πασχαλιάτικη μέρα μου πρόσφεραν αυτό το ψωμάκι σε ένα ευγενικό σπίτι στην Κύπρο. Είχε πολλές νοστιμιές σε αυτό το τραπέζι και ειδικά αυτό που με εντυπωσίασε ήταν κάτι που το έλεγαν, δάχτυλα κυριών, έλα Παναγιά μου, τι σκαρφίζονται!!! Ήμουν πολύ μικρή και μόλις είχα αρχίσει να φτιάχνω τα πρώτα μου γλυκά, αυστηρά επιλεγμένα από το μπλοκάκι της μαμάς. Αυτά εμπιστευόμουν αλλά και αυτά ήταν συμβατά με τον ουρανίσκο μου και φυσικά αυτά θα έφτιαχνα, έτσι μακριά από το σπίτι μου, τις ατέλειωτες ώρες που ξεκινούσα να κάνω την νοικοκυρά…. Και βέβαια, υπήρχε ένας ακόμη σοβαρός λόγος που ασχολιόμουν...

Εδώ μυρίζει 100% Αγγλία! Αυτά τα γλυκά ψωμάκια είναι μικρά, αφράτα και σκουρόχρωμα σταφιδόψωμα με ιδιόρρυθμο άρωμα και γεύση που ξενίζει μερικές φορές εξαιτίας των γλυκών μπαχαρικών που έχουν μέσα. Παραδοσιακά τρώγονται τη Μεγάλη Παρασκευή, τη λεγόμενη Good Friday και ο σταυρός τους αποτελεί μια πολύ μακρινή παράδοση. Ψημένα λίγο στην τοστιέρα και αλειμμένα με βούτυρο αλλά και φρέσκα, όπως τα αγοράζεις έξι έξι σε σελοφάν είναι ένας αγγλοσαξωνικός τρόπος να πεις… Hey! Would you like a cup of coffee with a bun?